“Ik weet binnen 3 seconden of iemand geschikt is voor een functie.” Ongelovig staarde ik hem aan. Ik was werkzaam als consultant werving & selectie en zat bij deze potentiële nieuwe klant om een vacature te bespreken.
“Ik snap dat een eerste indruk belangrijk is, maar mensen zijn toch wel complexer dan dat?” probeerde ik nog. Waarna hij 10 minuten doorging over zijn geweldige mensenkennis en dat hij het nog nooit mis had gehad. Wat een blaaskaak, dacht ik. Er had al een alarmbelletje af moeten gaan toen ik een stoel aangewezen kreeg die duidelijk lager was dan de stoel waar hijzelf op zat. Maar ja, ik was nog jong en ik had eindelijk een afspraak kunnen plannen met hem.
Maar na die 10 minuten alleenspraak besloot ik met moeite op te staan uit de lage stoel en hem te bedanken voor het gesprek. Hij keek mij wat bevreemd aan en ik heb uitgelegd dat ik het onze uitstekende kandidaten niet wilde aandoen om op die manier beoordeeld te worden. Natuurlijk had ik moeten zeggen dat ik misschien niet zijn snelle mensenkennis had, maar dat ik na 10 minuten wel een duidelijk beeld had dat hij geen geschikte klant was. Maar daar kwam ik pas op toen ik al buitenstond. Ik kon alleen maar medelijden hebben met de werknemers van dat bedrijf: dat ze een dergelijke man als HR-directeur hadden.
Als ik iets heb geleerd in mijn lange carrière is dat mensen complex, divers en verrassend zijn. Zelfs als je eerste indruk wat negatief is. Als je je voor iemand openstelt en oprechte aandacht geeft, dan word je eigenlijk altijd verrast door de informatie die je krijgt. En dan kun je uiteraard nog concluderen dat hij of zij geen geschikte kandidaat of samenwerkingspartner is.
Maar zo’n eerste indruk is altijd gebaseerd op een oordeel. Wat weer gebaseerd is op jouw overtuigingen en ervaringen, en dit doet geen recht aan de complexe realiteit.
Heb je zelf ook al wel eens geconstateerd dat je oorspronkelijke indruk van iemand niet klopte?