Ze komt mij tegemoet fietsen, heel erg langzaam. Ze ziet er slecht uit. Haar huid is grauw en haar haren staan alle kanten op. Ze lijkt heel erg oud en ze fietst alsof het een worsteling is. Als ze bijna bij mij is, glimlacht ze naar me. Het is de meest prachtige glimlach die ik ooit heb gezien en ze lijkt meteen 10 jaar jonger. Ze krijgt blosjes op haar wangen. Het beeld dat ik van haar had gevormd wordt helemaal anders. Ik glimlach terug en het lijkt alsof ze ineens sneller gaat fietsen. Ik ken haar helemaal niet, maar wat een mooi voorbeeld van de kracht van perceptie.
Marilyn Monroe zei het al: “een glimlach is de beste make-up, elk meisje kan het dragen”. En daar wil ik graag aan toevoegen dat dit ook voor mannen geldt .
Ik ben al bijna een half leven bezig om mijn waarneming zo objectief en zonder oordeel te laten zijn, maar ik weet dat dit bijna onmogelijk is om continue toe te passen. Het is menselijk om direct een betekenis te geven aan wat je ziet. Het helpt om al die miljoenen prikkels die je dagelijks ziet te ordenen en behapbaar te maken. Het kan pas een probleem worden wanneer je ervan uitgaat dat jouw betekenis de absolute waarheid is en je daar naar gaat handelen.
In bovenstaand voorbeeld werd mijn betekenis van de waarneming helemaal anders door wat ik na mijn eerste waarneming zag. Was dat ook zo geweest wanneer ze niet die prachtige glimlach had gehad?
Het is belangrijk om de bereidheid te hebben om jouw waarheid ter discussie te stellen en open te staan voor andere indrukken en percepties van de waarheid. Het doet wonderen voor je communicatie en de mogelijkheden die je hebt. En de wereld wordt er een stuk mooier door.
En blijven glimlachen helpt ook…