“De jeugd van tegenwoordig zit alleen maar naar zo’n schermpje te staren. Ze hebben geen aandacht meer voor de mensen”. De oudere vrouw naast mij in de bus was al 10 minuten tegen mij aan het mopperen. Ik was op de laatste vrije plaats gaan zitten naast haar, maar had daar meteen al spijt van. Ik probeerde haar te negeren, maar ze was erg aanwezig. Bij de volgende halte stapte een hele oude man met een wandelstok op de bus. Ik was al bezig om overeind te komen om mijn zitplaats aan te bieden toen er om mij heen drie jongeren opsprongen om hun plaats aan te bieden. Toen we weer wegreden zei ik tegen mijn buurvrouw: “Wat attent zijn die jongelui van tegenwoordig toch”! Ze bromde wat en toen ik rechts van mij keek kreeg ik een vette knipoog van het meisje aan de overkant van het gangpad. Ik heb de rest van de busrit in stilte zitten genieten.
Generaliseren: we doen het allemaal wel eens. Het helpt soms ook om de wereld overzichtelijk te houden. Maar er zit ook een groot gevaar aan vast. Ieder mens is uniek. Zodra je een oordeel hebt over een hele groep mensen doe je geen recht aan wat iemand is. Je oordeel uitstellen is niet gemakkelijk, maar het helpt ook enorm als je beseft dat je aan het oordelen bent. En het vervolgens even te parkeren en te proberen om de mens te zien achter het oordeel.
Het geeft mij in ieder geval altijd nieuwe inzichten. Die dominante man die eigenlijk heel onzeker is, de stille jongen die geweldige ideeën heeft, de negatieve vrouw die bang is. Datgene wat mensen aan de buitenwereld tonen, is eigenlijk nooit het hele verhaal. En als je in staat bent om je oordeel uit te stellen, dan levert dat ook heel veel voor jezelf op. Het doet wonderen voor je communicatie en de wereld wordt er veel mooier door.