“Als ik u moet helpen met het invullen van het formulier, dan moet u het maar zeggen.”
De mevrouw van de GGD keek mij even vriendelijk aan. Er ontstond even kortsluiting in mijn hoofd. Wat maakte dat zij dacht dat ik hulp nodig had met een formulier wat ik in 5 seconden kan invullen? Zag ik er vandaag zo slecht uit? Had mijn leeftijd mij dan toch ingehaald? Ik voelde mij behoorlijk gepikeerd. Daar stond ik dan met mijn eigen bedrijf, mijn lange lijst met opleidingen en mijn status als expert. Maar toen keek ik in haar ogen en realiseerde mij dat ze gewoon een standaard opmerking plaatste en mij niet eens echt aankeek. Ze had het waarschijnlijk al de hele ochtend druk gehad en het percentage grijze bollen om mij heen was heel hoog. De opmerking was met een positieve intentie en waarschijnlijke een hoge mate van automatisme gemaakt.
Ik slikte mijn wat snibbige opmerking nog net op tijd in en mijn ego zakte weer naar een normaal niveau. Het beeld wat ik mijn hoofd had gemaakt rondom deze opmerking verdween weer naar de achtergrond. Ik moest zelfs een beetje om mijzelf lachen. Ik vind mijzelf nooit zo belangrijk en ik heb niet zoveel met status, maar blijkbaar roept de gedachte dat iemand denkt dat ik hulp nodig heb met een simpele taak iets in mij op wat ik niet zo prettig vind. Je bewust zijn van een dergelijke trigger is waardevol, dus ik neem dan ook altijd even de tijd om te reflecteren op het patroon dat er onder zit. Ik heb bijvoorbeeld ook nog steeds moeite om, om hulp te vragen. Ik hecht heel veel waarde aan een grote mate van zelfstandigheid. En als iemand mij inschat als hulpbehoevend dan gaan er dus in mijn lijf allerlei alarmbellen af, vooral omdat ik dat helemaal niet ben.
Dergelijke triggers kom ik ook heel veel tegen bij de deelnemers van onze trainingen. En dan kan het heel erg helpend zijn om dat patroon zichtbaar te maken en te ervaren wat dat met iemand doet. Dat geeft al heel veel inzichten, maar het geeft mensen ook een keuze om op het moment van de trigger hier wel of niet iets mee te doen. Als het namelijk een onbewust patroon blijft dan is dat niet erg helpend in je interactie met anderen. Je wordt boos, verontwaardigd of verdrietig en gaat vervolgens een heel intern patroon in je hoofd afspelen. Je kijkt niet meer objectief naar de ander en naar jezelf en je vaart blind op je de emotie die de trigger heeft veroorzaakt.
Welke triggers herken jij bij jezelf?