“Het gaat hier nooit goed”, “het heeft toch geen zin”, “we krijgen geen ondersteuning van het management”, “wij kunnen straks weer de rotzooi opruimen”, “ze luisteren toch niet”, “wij krijgen straks weer de schuld” enz.
Ik kan deze hele blog vullen met dit soort uitspraken. In de loop van mijn carrière in het verandermanagement heb ik alle opmerkingen wel voorbij zien komen. Vaak is dat gelukkig maar een klein gedeelte van de mensen die mee moeten in een verandering, maar ze kunnen binnen een team wel een grote stempel drukken op de dynamiek van de groep. In het begin stak ik enorm veel energie in een positieve benadering van deze mensen. Om ze maar met veel enthousiasme en energie te blijven betrekken.
En dat gedrag zie ik nu bij veel van de mensen terugkomen in onze training. Hele betrokken en verantwoordelijke medewerkers die het gevoel hebben dat ze iedereen moeten betrekken in hun veranderprocessen. Iedereen moet toch enthousiast mee kunnen doen tenslotte? En wat kost dat een berg energie. Sommige mensen zitten zo vastgeroest in negatieve denkbeelden en klagen over van alles en nog wat dat ze niet vooruit te branden zijn. Ik heb inmiddels geleerd om mij vooral te richten op de 80% die best willen veranderen maar om wat voor reden dan ook moeite hebben om de volgende stap te zetten. 10% staat al klaar op de barricade dus die heb ik al mee. En als er dan ook nog beweging komt in de 80%, dan gaat de laatste 10% die volledig in de weerstand zitten ook mee. Ze merken dan namelijk al dat klagen geen vruchtbare bodem meer heeft.
En als ze zelfs dan niet meebewegen dan zijn er andere oplossingen. Zoals een andere baan helpen zoeken, een stevig gesprek voeren of andere taken geven.
Dus focus op het inspireren van de vaak grote groep mensen die best wel willen maar andere dingen nodig hebben om enthousiast over de verandering te worden. Zaken als duidelijkheid, veiligheid of concrete keuzes. En vooral om gehoord en serieus genomen te worden.